Esir Ruhlar...

(...) 

Aşkın pençesine düşen insan, ruhunu sevdiğinin zincirine bağlamış gibidir. 

Sevmek, bir felakettir adeta; kalp, özgürlüğünü kaybeder, sevgilisinin gözlerine esir düşer. İnsan, sevdiğine tutsak olmanın naif kâbusunu yaşar. 

Onunla geçirdiği her an, bir mahkûmiyetin hükmü altında geçer. 

Sevgilinin dokunuşları, yüksek duvarlarla çevrili bir hapishanede atılan voltalar gibidir. Ama yine de, bu esaret gönüllü bir teslimiyetle gelir. 

Çünkü sevmek, 

        kendi özgürlüğünü kaybetmek pahasına yaşamaya değer bir felakettir.

(...)